Sinds wij zo’n 2,5 jaar geleden in ons huis zijn komen wonen, voel ik het als een voorrecht dat we zo dicht bij de natuur wonen. Dit voorrecht maakt op mij de afgelopen periode nog meer indruk dan normaal. Nu ik sinds 2 weken noodgedwongen thuis werk, is de reistijd naar mijn werk komen te vervallen. Ik maak dankbaar gebruik van deze tijdwinst door ’s morgens voordat ik begin aan mijn werkdag met onze bruine labrador een lange wandeling in het bos te maken.
Het bos voelt anders dan anders. Misschien ligt het aan mij? Omdat ik het meer waardeer in deze onwerkelijke onzekere tijd? En is mijn ervaring daarom anders? Maar het is er ook echt stiller dan anders; ik hoor geen treinen, geen snelweg, alleen het bos en haar geluiden. Het is een heerlijke ervaring zo vroeg in de ochtend.
In het bos gaat ondanks de crisis alles gewoon door. De vogels fluiten vrolijk. Hier en daar zie ik bloesem, het mos heeft een frisgroene kleur, krokusjes staan in mooie felle kleuren tussen een nog dor bladerdek en het zonnetje schijnt door de bomen. De natuur lijkt geen last te hebben van het virus wat ons nu allemaal zo raakt..
Maar het voorrecht heeft ook een keerzijde. Ik moet zeggen dat het heel vreemd voelt om nu zo ver weg te zijn van de inwoners waar ik voor werk, van de vrijwilligers die vanuit Het Trefpunt actief zijn en van mijn collega’s en de professionals waar ik mee samenwerk. Juist nu Alphen-Chaam zo zwaar getroffen wordt, kan ik er niet fysiek zijn. Ik spreek telefonisch veel inwoners, overleg op afstand en soms digitaal veel met vrijwilligers en collega’s, maar dat is toch anders. Mensen die ik normaal gesproken wekelijks zie, zijn nu soms getroffen omdat zijzelf ziek zijn of doordat iemand in hun familie ziek is of nog erger en dat voelt verdrietig. Ik denk dat als dit alles achter de rug is, we met elkaar nog meer gaan waarderen dat we elkaar kunnen zien en spreken. Dat we het niet meer voor lief nemen dat we elkaar onverwacht ontmoeten en even kunnen bijkletsen.
Maar ondertussen blijft de situatie nog wel even zo. Ik werk nog wel even vanuit thuis en doe samen met alle vrijwilligers, professionals en collega’s mijn best om ons werk voor te zetten. Gelukkig lukt dat op dit moment nog goed.
Ik wil tot slot aan iedereen 3 oproepen doen.
- Aarzel niet om hulp te vragen aan de mensen om je heen. Zij willen graag helpen of kennen wellicht de weg naar hulp.
- Aarzel niet als je hulp wilt bieden. Hiermee maak je echt het verschil!
- Deel met elkaar als het lastig is, maar deel ook de mooie momenten met elkaar.
Zorg goed voor jezelf en de mensen om je heen!
