Laaggeletterdheid is een maatschappelijk probleem, omdat laaggeletterden minder vaak werk hebben, minder vaak maatschappelijk actief zijn, een slechtere gezondheid hebben en vaker in armoede leven.
Laaggeletterdheid heeft een enorme impact op iemands leven en er heerst een enorme schaamte rond niet goed kunnen lezen, schrijven en/of rekenen. Daarom zijn mensen die hier moeite mee hebben ook heel moeilijk te vinden. En dat is jammer, want er is iets aan te doen! Heel vaak hoor je dan ook: "had ik er maar veel eerder voor uitgekomen! Nu ik er iets aan heb kunnen doen is mijn leven zoveel mooier!"
Een verhaal van (ex-) laaggeletterde:
“Ik stopte alle brieven die ik kreeg in een kast. Een dag voordat mijn huis leeg gehaald zou worden, werd ik gebeld door iemand dat ze morgen mijn huis komen leeghalen. Ik wist van niets.”
“Ik schaamde mij zo voor mijn laaggeletterdheid dat ik ook niet aan de schuldhulpverlener durfde toe te geven dat ik moeite heb met lezen en schrijven.”
“De hulpverlener vroeg aan mij of ik een e-mail wilde sturen. Ik zei toe dat te doen maar kwam vervolgens in de problemen omdat ik geen e-mailadres had en niet met een computer kon werken.”
“Ik ging regelmatig weg zonder te weten wat ik moest doen. De volgende afspraak had ik dan nog niks gedaan en kreeg ik daarover verwijten. En dat leverde enorme stress op waardoor ik nog meer vergat en nog onzekerder werd over wat ik moest doen.”
“De hulpverlener zei tegen mij dat we naar de rechtbank zouden gaan. Ik dacht dat ik straf zou krijgen omdat ik niet beter weet dan dat een rechtbank mensen veroordeelt en een straf geeft.”
“De hulpverlener vroeg om mijn ‘administratie’. Ik wist niet wat dat was. Ik had gewoon een stapel brieven die ik nog nooit had gelezen. Toen ik die mee nam, werd aan mij gevraagd deze te sorteren. Ik had geen idee hoe dat moest. De volgende keer had ik alle brieven op logo gesorteerd. Toen werd ik weer weg gestuurd met de mededeling dat ik de brieven moest openen en de meest recente brieven moest mee nemen.”
Bron: Schouders eronder
