Heel St. Willebrord zit op donderdagavond voor de televisie op RTL5 naar ‘Het mirakel van Brabant’ te kijken om te zien waar hun dorp voor staat. Is er in Chaam ook sprake van een mirakel? En zo ja, wat zou ‘Het mirakel van Chaam’ dan zijn?
Grootse dingen
In Chaam wonen inventieve en ondernemende mensen. Er gebeuren daar dan ook regelmatig grootse dingen. Al in 1877 treedt de Chaamse harmonie op in de wereldstad Brussel. Een ongekende onderneming! Welk muziekgezelschap uit een klein dorpje doet zoiets in die tijd? De Chamenaren draaien er hun hand niet voor om en reizen per paardentram naar de Belgische hoofdstad om er op te treden voor de sjieke Brusselaren in de Zoo nabij het imposante Jubelpark. “Ce sont des Hollandais!”, schreeuwt een razende reporter die onder de indruk is van de mirakelse Chaamse ‘performance’.
Ongeëvenaard!
Een ander staaltje van het Chaamse ‘kunnen’ is het mirakel van de Acht van Chaam. Meteen vanaf de eerste Acht in 1933 groeit de wielerwedstrijd uit tot een klassieker van een status, in de jaren vijftig en zestig, vergelijkbaar met de Amstel Goldrace nu. Welke ‘rondjes rond de kerk’ doen dat de Chaamse organisatoren van destijds na? Ongeëvenaard!
Kampioen
Chaam kent heel wat mirakelse momenten, zoals het behalen van de kampioenstitel van het eerste elftal van de Voetbalvereniging in 1989. “Waar een klein dorp groot in kan zijn”, oordeelt de voetbalvoorzitter destijds. En wat te denken van het mirakel van de Paarden Sport Vereniging. Die laat destijds haar Samengestelde Wedstrijden uitgroeien tot één van de grootste paardensportevenementen van Nederland.
Staatsopera
Nog iets miraculeus gebeurt er in 1983. De Chaamse hofkapel is nog maar amper opgericht of treedt al op voor de landelijke televisie om operettekoningin Marjon Lambriks van de Weense Staatsopera te begeleiden. Gastdirigent van de schuimende muzikanten is dan Jan Stuhlen van het bekende Nederlandse Promenade Orkest. De uitzending wordt rechtstreeks op primetime uitgezonden vanuit theater ’t Spant in Bussum. Miljoenen kijkers in Nederland en Vlaanderen zijn er getuige van.
Behang
Koske, Pietje, Kiske, Jantje, Triske, Sjanneke en Dientje uit Chaam hebben hun eigen verhaal. Ze komen nooit op de televisie en worden ook geen kampioen. Soms zijn ze jaloers op elkaar, wedijveren ze en zouden ze elkaar wel achter het behang willen plakken. Maar ze zijn ook aan elkaar toevertrouwd en als het er op aan komt doen ze wat ze moeten doen.
Knikje
Koske, Pietje, Kiske, Jantje, Triske, Sjanneke en Dientje doen wat ze doen, zonder dat te organiseren. Zoals ma die dagelijks even langs Jan en Anneke gaat die allebei alleen wonen. Of zoals tante Sjo die tante Trien, die altijd klaagt over haar pijnlijke kromme rug, moed inspreekt. Of zoals opa die Jaoneke, die altijd met de ‘zwaore kèèr’ rijdt, steeds weer op andere gedachten brengt. Ze fleuren door een schouderklopje en een vriendelijk knikje elkaar op. Elke dag weer.
Vergeet-mij-nietje
Het zijn de goede dingen in het dagelijks leven die tellen, gratis en zonder poeha. “Det doede ommes gewòòn”, zei ma dan. Het is zoals een ‘vergeet-mij-nietje’ tussen het onkruid dat platgetrapt wordt, maar telkens weer opbloeit. Gewone Chaamse mensen zoals Koske, Pietje, Kiske, Jantje, Triske, Sjanneke en Dientje doen zoals ze doen, al jarenlang van generatie op generatie, eigenlijk zonder dat ze er erg in hebben. Zij zijn het echte mirakel van Chaam. -Berry van Oers (Ons Weekblad 23/2025)
